BİRAZ EMPATİ YAPALIM

Bir atasözümüz vardır: -İğneyi kendine, çuvaldızı başkasına batır! Çok anlamlı ve yerinde bir söz. Geçen hafta Paris’teydim. Geziyoruz, dolaşıyoruz. İnsan ülkesinde bulduklarını orda da bulmak istiyor fakat oranın bir yabancı ülke olduğunu fark edince, empati yapası geliyor. Ya bir de bir Fransız vatandaşı benim ülkemde taleplerini sıralarsa? Benim tepkim nasıl olabilir? Paris’te Müslümanların ibadetlerini yapabilmeleri için camiler vardır, ama elbette ki İstanbul’da ki cami sayısınca değil. Bir yakınım: -Neden her yerde cami yok Paris’te? Dediğinde benim cevabım gecikmedi: -Sakarya’da her yerde kilise var mı? Kaldı ki hiç yok. Bazı arkadaşlar, Eyfel’e Türk bayrağı asmayı, Eyfel’de ezan okumayı dillendirirler. Empati yaparsak: -Sultanahmet’te çan sesini duymayı, Kız kulesinde bir Fransız bayrağını görmeye ne kadar tahammül edebiliriz? Biz ne kadar tahammül edebilirsek, bir başkasından da o kadar hoşgörü ve tahammül beklemeliyiz. Başka ülkelerden gelip, ülkemizde çalışanlara hoşgörülü davranmalıyız ki bizim yurttaşlarımızda o ülkelerde dışlanmasınlar. Çünkü bizim daha çok insanımız var yurt dışında. Geçmişte bir ağabeyim bir şehrin bir köyüne öğretmen olarak atanmıştı. Ramazan günlerinde ağabeyime, kendileri oruç tutmadıkları halde sahur yemeği vermişlerdi. Ben de oruç tutmayan konuklarıma öğle yemeğini yedirmişimdir çok defa. 12 Eylül öncesinde A görüşlüler B şehrine, B görüşlüler A şehrine sokulmazlardı. Plakalar tepki çeker, arabalar taşlanır veya yakılırdı. Ne acılar çekildi, yaşamayan ne bilsin? Bir yakınımla Diyarbakır plakalı araçla Sakarya’da seyahat ederken, öteden biri aracını üzerimize sürdü. Zor kurtardık. Her 21 plakalının terörist olmadığını bilmiyor zavallı. Kendisine Diyarbakır’da aynı hareket yapılsa, tavrını merak ediyorum. Son bir örnekle konuyu tamamlamaya çalışacağım. Bir ozanımızın: Bayrağından don diktirdim oğluma Sı.ar ise karışmam ha Yunanlı. İfadesine ne buyurursunuz? Aynı şekilde Yunanlının biri bizim bayrağımıza aynı şekilde davransa tepkimiz ne olabilir? Karşı fikir ve inançlara biz ne kadar hoşgörü gösterirsek biz de o ölçüde hoşgörüyle karşılaşırız. Olması gereken de bu değil mi? Kendimizi bir başkasının yerine bir koyabilsek… Muhammet AVCI Nisan- 2018 Sakarya