ŞEHİTLER

ŞEHİTLER Hüzün çöktüğünde güle, laleye Silkinip kabrinden çıkar şehitler. Kahramanmaraş’tan Çanakkale’ye Bir baştan bir başa akar şehitler. Sanmayın keserler dünyayla bağı. Hep görürler dalgalanan bayrağı. Toprağa basınca düşman ayağı Kim bilir, ne acı çeker şehitler. Er olan kalır mı bu yolda dışta? Çarpışır durmadan tipide, kışta. Yemen, Dumlupınar, Sarıkamış’ta Mehmetçikle süngü takar şehitler. Susadıkça su verirler selviye. Kabrimiz gölgesiz kalmasın diye. Ay ile yıldızı solmasın diye Bayrağı kevserle yıkar şehitler. Duada tutalım ellerimizi. Gafil sanmasınlar hallerimizi Şevkten kopan gönül tellerimizi Görünce boynunu büker şehitler. Toprağa su gibi kanını verir. Ömrünün en mutlu anını verir. Vatanın uğrunda canını verir. Şehit olmak ister tekrar şehitler. Ezanlar tül gibi sararken arşı, İnler Gelibolu, Aynalı Çarşı. Okunurken hele İstiklal Marşı Doğrulup, ayağa kalkar şehitler. Şehit ölmez, bizim gibi diridir. O, belki de içimizden biridir. Yerde, gökte asırlardan beridir Burcu burcu cennet kokar şehitler. Rabbim, bu makamı bize de vere. Alnı açık varmak için mahşere. Bir zeval gelir de düşerse yere Kaldırır, sancağı diker şehitler. Edirne’den görür Kars kalesini, Sakarya’da duyar Nil’in sesini, Girne’deki zafer meşalesini Ta Kocatepe’den yakar şehitler. Yanık Ozan, vatan millet yaşıya Al sancağı omuzunda taşıya. Seyit Onbaşı’yla karşı karşıya Maveradan bize bakar şehitler. Muhammet AVCI SAKARYA 2012