Şimdi Bir Kül Bulutu Oldu

  Yanıklı, tarihinde ilk kez okulu kapandığı için 23 Nisan heyecanından yoksundur. O, çocuk cıvıltıları kalmadı. Elli yıldır bin bir özlem ve sevinçle karşılanan 23 Nisan’ın yerinde burukluk ve hüzün var. Köyümüzün güneşi olan okulumuz kapandı ve 1950’den öncesine dönüldü. Artık o gür sesle okunan İstiklal Marşı ve dalgalanan ay-yıldızlı bayrak yok. Bayramlar sadece takvimlerde var.

      Köyümüzdeki o 23 Nisanları kim özlemez ki? Aylar öncesinden hazırlıklar başlardı, Şiirler ezberlenir, oyunlar, yarışmalar ve korolar hazırlanırdı. 23 Nisan gününün yağışsız geçmesi için dualar ederdik. Hayatımızda belki ilk kez halkın karşısına çıkar mikrofonda şiirimizi okurduk. Kim bilir, ne kadar heyecanlanırdık.23 Nisan sabahı erkenden kalkar tek solukta okula varırdık. Törene köyün ileri gelenleri, annemiz, babamız ve diğer yakınlarımız katılır bizi izlerlerdi. Saatlerin geçmesini istemezdik. Köyde bayram, şenlik içinde geçerdi. Köydeki bayramların kenttekilerden bir farkı vardı ki belki de en önemlisi buydu. Köy okullarının tüm çocukları Merkez Okulda bir araya gelir ve her öğrenci en az bir- iki etkinlikte görev ve sorumluluk alırdı.Birimiz muhtar koltuğuna , birimiz başkan koltuğuna otururduk. Geleceğin Yanıklı’sı ta o zamanlarda iken kafalarımızda şekillenirdi. Öğretmenimizin dağıttığı çikolata, bayrak, balon ve diğer hediyeler unutulur gibi değil.  Yani şehir çocukları gibi hiçbir çocuk tribünde olmazdı.   Çünkü okul çocuklarının tamamı bu etkinliklere katılır, şarkılar söyler, şiirler okur ve yarışmalar yaparlardı. Sergiledikleri bu etkinlikler izleyenleri büyülerdi. Hepimizin albümlerinde bu bayramlara ait fotoğraflar yer alır ve bizlerin o günleri yeniden yaşamışçasına mutlu eder. Hiç birimiz o günlerde yaşadıklarımızı unutamayız. Resimlere baktıkça duygulanır ve hüzünleniriz. Gözyaşı sel olur, o günleri anımsadıkça.

      Yanıklı’daki o neşe dolu 23 Nisan’lar şimdi göç göç olan Yanıklı insanının yüreğindeki yanardağdan fışkıran küller gibi bulut bulut olup Bursa’nın, Sakarya’nın, Kocaeli’nin, İstanbul’un, Ankara’nın ve isimlerini sayamayacağımız bir çok kentin semalarında seyrediyor. Kim bilir kentten köylere göç olur da hatıralarda yaşatılan o eski bayramlar yeniden yaşanır Yanıklının okullarının bahçelerinde.

                                   20 Nisan 2010 Muhammet AVCI/ Akyazı