PARİSTEN YURDA

   PARİS’TEN YURDA
Dolunaylı yayla gecelerinde
Gökte yıldızları sayasım gelir.
Hasretimle yanan anacağımın
Başımı dizine koyasım gelir.

Özlemim var toprağına, taşına,
Mısır ekmeğine, ayran aşına.
Şöyle bir oturup pınar başına
Yüzümü, gözümü yuyasım gelir.

Gözlerim yeni bir dünya tanırken,
Ruh, kendini bir girdapta sanırken,
Çan sesiyle yer- gök yankılanırken
Ezan seslerini duyasım gelir.

Duygum, heyecanım coşkun bir halde,
Köy köy, bucak bucak ve belde belde,
Her kıtada, her ülkede, her dilde,
Muhammed aşkını yayasım gelir.

Hey, hey! Yanık Ozan tut ellerinde,
Albayrak birinde, Kur’an birinde.
Eyfel kulesinin en uç yerinde
‘Yaşasın Türkiye’m’ diyesim gelir.
Muhammet AVCI ( Ocak 2012) Paris