Kırmızı gül bitmeyince
Bülbül uçmuş, dallar bomboş.
Şeyda bülbül ötmeyince
Açıp solmuş güller bomboş.

Gönlümde gam, keder, çile.
Sevdan ile düştüm dile.
Sen gidince gurbet ele
Gönül kırık, eller bomboş.

Ağladım, hiç gülemedim.
Gözyaşımı silemedim.
Kıymetini bilemedim.
Akıp gitti yıllar bomboş.

Sensiz geçen ömre yazık.
Hasretinden bağrım ezik.
Sazım kırık, düzen bozuk.
Mızrap dertli, teller bomboş.

Biri gider, biri gelir.
Birçok giden geri gelir.
Hep ellerin yâri gelir.
Bana gelen yollar bomboş.

Gönlümüze hüzün doldu.
Bağımızda güller soldu.
Ocağımız tütmez oldu.
Kaldı bizim iller bomboş.

Yanık Ozan derler bana.
Kül olurum yana yana
Ey sevgilim anlasana.
Seni saran kollar bomboş.
                 3 Şubat 1984/ Trabzon
.