KALDIRIM BÖCEĞİ İnsanın boyu metreyle, santimetreyle değil; yüreğinde taşıdığı özgüvenle ölçülür. Boyunun ölçüsü önem arz etmez. Özgüvenini kaybettiğinde, kaldırım taşları devleşir gözünde. Dikilir karşına, altında kalacakmış gibi hissedersin kendini. Evler, üstüne üstüne yürür. Sokak lambaları, birer ok gibi saplanır benliğine. Her insan potansiyel katilindir senin; bakışlarıyla ezerler. Gözlerine baktığında, ayak altında ezilmekten korkan bir böcek gibi hissedersin kendini. Yok eğer, taşıyorsan yüreğinde özgüvenini, bırak kaldırım taşlarını; Bulutlar yastığın olur senin, Güneş el fenerin. Geceler ninnin olur, gündüzler can evin. Korku bir el olur, cesaret köpeğin. Dertler vız gelir sana, mutluluk bayrağın. Düşmanlar az gelir, dostlar ereğin. Daha yok mu dersin, daha yok mu? Bükülmez bileğin. Sevene eyvallah dersin, sevmeyenle; Burkulmaz yüreğin. Hüsran eşeğin olur, başarı Burağ’ın. Hayatın macera olur, uykular durağın. Hırsını zapt etmek zor gelir, tevazu kaynağın… Tembellik saldırır köpek gibi, özveri değneğin. Ve tüm bunlar miras kalır hatıralara, Sen sonunda TOPRAĞIN… J.B. Miraç