Postacı Dayı

     

Gönlümüzde anıların yaşıyor,

Sevgin yüreklerde dolup, taşıyor,

Ruhun aramızda hep dolaşıyor,

Kim demiş ki ‘öldü’ Postacı Dayı.

 

Verilen salayı duymak isterdim,

Meziyetlerini saymak isterdim,

Kabrine elimle koymak isterdim,

Haberin geç geldi Postacı Dayı.

 

Köyümüzü getirirdin hep dile,

Anlatırdın, hasta halinle bile,

Söyleşirdin, Zihni Amcalar ile

Söz- sohbetin boldu Postacı Dayı.

 

Hiçbir yerde yerilmedin, yermedin,

Her insana karşı vardı hürmetin,

Herkesi hoş gördün, hakir görmedin,                                                    

Yolun, doğru yoldu Postacı Dayı.

 

Asana kimsenin dokunmaz eli,

Sana olan saygımızın bedeli,

Şu fani dünyaya veda edeli,

Tam bir sene oldu Postacı Dayı.

 

Doldu da taşıyor sabır kabımız,

Arttı günden güne ıstırabımız,

Kötüler dururken yüce Rabbimiz,

Seni bizden aldı Postacı Dayı.

 

Her sabah şevk ile basardın zile,

İçi umut, hasret dolu zarf ile.

Pulsuz ve adressiz mektuplar bile,

Sahibini buldu Postacı Dayı.

 

Hasretini gidermiyor resimler,

Aylar yasta, matemdedir mevsimler,

Çevrendeki gönül dostu isimler

Seni hep dost bildi Postacı Dayı.

 

Nicedir ahvalin, rahat mı yerin?

Üşüyor mu, ayakların, ellerin?

Bahçendeki allı, morlu güllerin,

Hep sararıp soldu Postacı Dayı.

 

Sevenin çok, müsterih tut gönlünü,

Cennete döndürsün Mevla’m yönünü,

Kabrinin başında her bayram günü,

Yüreğimiz doldu Postacı Dayı.

 

Yanık Ozan, parkta yalnız oturur,

Hayal meyal seni masada görür,

Bisikletin hala kapında durur,

Yollar garip kaldı Postacı Dayı.

                      1 Ağustos 2010 / Akyazı