Yakup Ağabey

Her solukta yâdımıza düşersin,
Pınar olur, kalpten kalbe taşarsın,
Sonsuza dek gönlümüzde yaşarsın,
Hatıran silinmez Yakup Ağabey.

Her gün göçmektedir şeyhi, hacısı,
Dizini dövse de ana, bacısı,
Öyle bir histir ki ölüm acısı,
İfade olunmaz Yakup Ağabey

Çoban da, sultan da bu tacı giyer,
Şu toprak, gün gelir bizleri de yer,
Öyle bir yurttur ki göçtüğün o yer,
Geriye gelinmez Yakup Ağabey.

Hiç gitmiyor gözlerimden hayalin,
Günlerdir yastadır cümle ahalin,
Şimdi nasılsındır, nicedir halin?
Haberin alınmaz Yakup Ağabey.

Nobel’e adaydın sen cömertlikte,
Bir kez rastlamadım sana sertlikte,
Hoşgörüde, özveride, mertlikte,
Emsalin bulunmaz Yakup Ağabey.

Hep şiar edindin köye hizmeti,
Çalışıp doyurdun onca külfeti,
İyi insanların kadri- kıymeti,
Ölmeden bilinmez Yakup Ağabey.

Dalları kırılır, bükülür ama
Yaprakları bir bir dökülür ama
Mısırlar kökünden sökülür ama
Çınarlar yolunmaz Yakup Ağabey.

Dilerim Resul’e olursun yakın,
Yanık Ozan’ı da unutma sakın,
Ardından ne kadar yansak da lakin
Ölenle ölünmez Yakup Ağabey.
                           I
                      7 Nisan 2008/ Akyazı.